อนุภาคของแข็งหรือของเหลวในอากาศซึ่งถูกทำให้เป็นเม็ดละเอียดในอากาศและมีขนาดเล็กกว่า 100 millimicron เรียกว่าฝุ่น ฝุ่นสามารถทำให้เกิดปัญหาระบบทางเดินหายใจและปัญหาสุขภาพอื่น ๆ ในมนุษย์และอาจทำลายเนื้อเยื่อปอดของบุคคลถ้าสูดดม มันอาจขัดขวางมุมมองของพนักงานในสภาพแวดล้อมการทำงานและทำให้เกิดสถานการณ์ที่อันตรายมาก

ดังนั้นจึงต้องมีมาตรการที่มีประสิทธิภาพเพื่อจำกัดความเสี่ยงของฝุ่นละอองโดยเฉพาะในสภาพแวดล้อมอุตสาหกรรม ในการทำเช่นนี้จำเป็นต้องรู้ขนาดและปริมาณของอนุภาคในอากาศ ใช้เครื่องมือต่าง ๆ ในห้องปฏิบัติการขั้นสูงสำหรับการตรวจวัดฝุ่น อุปกรณ์เหล่านี้วัดฝุ่นซิลิกาผลึกและอนุภาคเขม่าที่ปล่อยออกมาเช่นไอเสียกิจกรรมการเกษตรไม้โลหะเคมีพลาสติกและแหล่งที่คล้ายกัน

ตัวนับอนุภาคที่เรียกว่ามักจะใช้ในการตรวจสอบคุณภาพอากาศในห้องสะอาดหรือสภาพแวดล้อมการทำงานในสภาพแวดล้อมอุตสาหกรรมหรือสำนักงาน อุปกรณ์เหล่านี้โดยทั่วไปวัด 0.3, 0.5, 1.0, 2.5, 5.0 และ 10 ในหน่วยมิลลิเมตร

โดยทั่วไปคุณภาพอากาศจะถูกกำหนดโดยการประเมินหลายตัวชี้วัดร่วมกัน สิ่งแรกคือฝุ่นที่มีอนุภาคขนาดแตกต่างกัน สารอินทรีย์ระเหย (VOC) เช่นฟอร์มาลดีไฮด์เบนซีนและอะซีโตน ที่สามคือก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์

ตามค่าที่ประกาศโดยองค์การอนามัยโลก (WHO) ความเข้มข้นของฝุ่น 10 millimicron ต่อลูกบาศก์เมตรมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิต โดยทั่วไปฝุ่นละอองขนาดเหล่านี้มักไม่ปรากฏในอากาศ เมื่อสูดดมเข้าไปก็จะสามารถผ่านเข้าทางจมูกและลำคอและตั้งอยู่ในหลอดลมและปอดทำให้เกิดปัญหาสุขภาพต่างๆ

ดังนั้นการตรวจสอบประเมินผลและควบคุมฝุ่นหรือฝุ่นจึงเป็นข้อกังวลอย่างยิ่งต่อสุขภาพและความปลอดภัยของคนงาน ขนาดของผงเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญว่ามันจะสะสมอยู่ในร่างกายและทำงานอย่างไร

การวัดฝุ่นโดยเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจจะต้องสอดคล้องกับวิธีการและมาตรฐานที่เผยแพร่โดยองค์กรในประเทศและต่างประเทศ