มลพิษทุกชนิดรวมถึงเสียงความร้อนและรังสีที่ถูกปล่อยสู่บรรยากาศโดยที่อยู่อาศัยและโรงงานอุตสาหกรรมเรียกว่าการปล่อยมลพิษ โลหะหนักที่ปล่อยสู่อากาศ, ก๊าซไอเสีย (คาร์บอนมอนอกไซด์, คาร์บอนไดออกไซด์, ซัลเฟอร์ไดออกไซด์, ไนโตรเจนออกไซด์ต่างๆ), ฝุ่นละออง, ไดออกซินฟูแรน, ฟอร์มัลดีไฮด์, ไฮโดรเจนซัลไฟด์, กรดไนตริก, polyaromatic ไฮโดรคาร์บอน (PAHs), ไซยาไนด์, ) และสารประกอบอินทรีย์ระเหยง่าย (VOC) ทำให้เกิดมลพิษทางอากาศ

ตัวอย่างเช่นเครื่องยนต์ของยานพาหนะที่ปล่อยมลพิษและการปล่อยมลพิษจะถูก จำกัด โดยกฎระเบียบและมาตรฐานตามกฎหมาย มลพิษทางอากาศจำนวนมากในโลกเกิดจากยานยนต์

ทั่วโลกปริมาณของไนโตรเจนออกไซด์ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติโดยผลกระทบจากแบคทีเรียภูเขาไฟและฟ้าผ่านั้นสูงกว่าการปล่อยก๊าซที่มนุษย์สร้างขึ้นมาก การปล่อยมลพิษที่มนุษย์สร้างขึ้นส่วนใหญ่เกิดจากการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเชื้อเพลิงฟอสซิลที่ใช้ในระหว่างการผลิตกระแสไฟฟ้าและในยานยนต์)

แหล่งที่สำคัญที่สุดของซัลเฟอร์ไดออกไซด์คือการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิลการเผาและการเปลี่ยนเยื่อไม้เป็นกระดาษ การเผาไหม้ถ่านหินคิดเป็นร้อยละ 50 ของการปล่อยก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ทั่วโลกประจำปี

เมื่อใช้เชื้อเพลิงอย่างมีประสิทธิภาพก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และน้ำจะกลายเป็นผลิตภัณฑ์พลอยได้ อย่างไรก็ตามหากออกซิเจนมี จำกัด การเผาไหม้ที่ไม่สมบูรณ์เกิดขึ้นและปล่อยคาร์บอนมอนอกไซด์ ตัวอย่างเช่นยานพาหนะที่ไม่ทำงานและเคลื่อนไหวช้าจะปล่อยคาร์บอนมอนอกไซด์ ในความเป็นจริงสามในสี่ของการปล่อยก๊าซคาร์บอนมอนอกไซด์เกิดจากยานพาหนะบนท้องถนน

ฝุ่นละอองสารมลพิษในอากาศจะถูกปล่อยออกมาจากแหล่งต่าง ๆ มากมาย อย่างไรก็ตามแหล่งที่ใหญ่ที่สุดคือยานพาหนะถนนและโรงงานเผาไหม้และกระบวนการผลิต

ไฮโดรคาร์บอนถูกปล่อยออกมาจากการระเหยของน้ำมันเบนซินโดยการเผาไหม้ไม่สมบูรณ์โดยการรั่วไหลของก๊าซธรรมชาติจากระบบจำหน่ายและการระเหยของตัวทำละลายที่ใช้ในกระบวนการอุตสาหกรรม

การทดสอบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ผู้มีอำนาจสอดคล้องกับวิธีการและมาตรฐานที่เผยแพร่โดยองค์กรในประเทศและต่างประเทศ