หากธุรกิจในภาคส่วนต่าง ๆ ไม่แน่ใจว่าพวกเขามีวัสดุอันตรายพวกเขาจะต้องผ่านการทดสอบสำหรับขยะอันตราย ของเสียอาจเกิดจากการติดฉลากที่ไม่ถูกต้องการจัดเก็บที่ไม่ถูกต้องหรือปัจจัยอื่น ๆ อย่างไรก็ตามธุรกิจมักไม่ตระหนักถึงประเภทของขยะที่พวกเขาจัดการอยู่เสมอ การทดสอบของเสียอันตรายมากมายดำเนินการโดยห้องปฏิบัติการขั้นสูง

ตัวอย่างเช่นขั้นตอนการกรองคุณสมบัติความเป็นพิษ (TCLP) เป็นหนึ่งในนั้น วิธีการวิเคราะห์ทางเคมีนี้ใช้เพื่อตรวจสอบว่าของเสียใด ๆ เป็นอันตรายหรือไม่ วิธีนี้เป็นวิธีการสกัดตัวอย่างดิน เป็นการทดสอบของเสียอันตรายที่พบบ่อยที่สุดอย่างหนึ่ง

สำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม (EPA) ได้อธิบายทางวิทยาศาสตร์ว่าวิธีการของ TCLP ใช้เพื่อตรวจสอบความคล่องตัวของการวิเคราะห์อินทรีย์และอนินทรีย์ที่พบในขยะเหลวของแข็งและหลายเฟส ในวิธีการทดสอบนี้ของเสียที่ทดสอบแล้วถือว่าเป็นอันตรายหากไม่ผ่านการทดสอบสำหรับสารประกอบที่ระบุอย่างน้อยหนึ่งรายการ

การทดสอบของเสียอันตรายอื่น ๆ คือการทดสอบการติดไฟ (จุดวาบไฟ) จุดวาบไฟของของเสียคืออุณหภูมิต่ำสุดที่ไอระเหยจะติดไฟกับแหล่งกำเนิดประกายไฟ โดยทั่วไปแล้วการทดสอบนี้ใช้เพื่อแยกขยะเหลวไวไฟ

การทดสอบของเสียอันตรายอื่น ๆ คือการทดสอบ polychlorinated biphenyls (PCBs) สารเคมีเหล่านี้คือคาร์บอนไฮโดรเจนและอะตอมของคลอรีนและเป็นสารเคมีอินทรีย์ที่มนุษย์สร้างขึ้น จนกว่าจะถูกแบนใน 1979 PCB จะถูกใช้ในสีน้ำมันกาวและเทปวัสดุฉนวนกันความร้อนฉนวนสายเคเบิลและการเคลือบพื้น

วัสดุที่มีฤทธิ์กัดกร่อนเช่นกรดซัลฟูริกจากแบตเตอรี่รถยนต์เป็นขยะอันตรายที่พบบ่อยที่สุด สำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อม (EPA) เสนอการทดสอบค่า pH เพื่อระบุของเสียอันตรายจากการกัดกร่อนของของเหลวและน้ำ สำหรับของเหลวที่ไม่ระบุชื่อการทดสอบค่า pH นั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง

ความจริงง่ายๆเกี่ยวกับการทดสอบของเสียอันตรายคือพวกเขาจำเป็นอย่างยิ่ง หากมีวัสดุที่ไม่รู้จักในโรงงานการทดสอบจะถูกบังคับ มีการออกกฎหมายหลายฉบับรวมถึงการจัดเก็บการขนส่งการขนส่งและการกำจัดของเสียอันตราย