ในระบบกลไกแรงกระแทกเป็นแรงที่เกิดขึ้นในระยะเวลาอันสั้นเมื่อวัตถุสองชิ้นหรือมากกว่าชนกัน ทำการทดสอบแรงกระแทกเพื่อกำหนดความเหนียวของวัสดุ ความเหนียวของวัสดุหมายถึงความสามารถในการดูดซับพลังงานในระหว่างการเสียรูป

วัสดุเปราะมีความเหนียวต่ำเนื่องจากความผิดปกติเล็ก ๆ ที่พวกเขาสามารถทนได้ ค่าผลกระทบของวัสดุอาจแตกต่างกันไปตามอุณหภูมิ โดยทั่วไปที่อุณหภูมิต่ำพลังงานกระแทกของวัสดุจะลดลง

วัสดุที่ใช้ในงานอุตสาหกรรมได้รับความเสียหายเมื่อเวลาผ่านไปขึ้นอยู่กับชนิดของโหลดที่ใช้และอุณหภูมิโดยรอบ ด้วยเหตุนี้เมื่อทำการเลือกวัสดุพฤติกรรมของวัสดุจึงมีความสำคัญเช่นอุณหภูมิที่วัสดุจะแตกซึ่งจะแตกสลายเหนียวหรือเปราะจะดูดซับพลังงานได้มากเท่าใดเมื่อแตกและปริมาณพลังงานจะแตกหัก

ความต้านทานแรงกระแทกเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่สำคัญที่สุดที่วิศวกรวัสดุและนักออกแบบควรพิจารณา หนึ่งในการทดสอบที่ใช้กันมากที่สุดเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติทางกายภาพของวัสดุคือการทดสอบการกระแทกแบบรอยบากที่กำหนดโดยวิธีการทดสอบมาตรฐาน ASTM D 256 และอีกวิธีเป็นการทดสอบความแข็งแรงของแรงกระแทกที่อธิบายโดยมาตรฐาน ISO 180

ในการทดสอบความต้านทานแรงกระแทกนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบพฤติกรรมของวัสดุภายใต้โหลดแบบไดนามิก เมื่อชิ้นงานถูกบังคับเนื่องจากผลกระทบความตึงที่ตั้งฉากกับฐานรอยทำให้เกิดการแตกหัก หากตัวอย่างถูกทำลายโดยไม่มีการเปลี่ยนรูปแบบพลาสติกสิ่งนี้เรียกว่าการแตกหักแบบเปราะ ในกรณีส่วนใหญ่ตัวอย่างจะผ่านการเปลี่ยนรูปแบบพลาสติกโดยไม่ทำลาย

โดยทั่วไปการทดสอบแรงกระแทกนั้นทำได้สองวิธี: การทดสอบแรงกระแทกแบบชาร์ปีและการทดสอบแรงกระแทกแบบ isod

ต่อไปนี้เป็นมาตรฐานสองสามข้อจากการทดสอบการทนต่อแรงกระแทกที่ดำเนินการโดยหน่วยงานที่รับผิดชอบ:

• TS EN ISO 148-1 วัสดุโลหะ - การทดสอบการแตะแบบ Charpy - ส่วนที่ 1: วิธีทดสอบ

• TS EN ISO 148-2 ... ส่วน 2: การตรวจสอบเครื่องทดสอบ (แกว่งลูกตุ้ม)

• TS EN ISO 148-3 ... บทที่ 3: การจัดเตรียมและการหาคุณลักษณะของชิ้นทดสอบ V-notch สำหรับการประเมินผลกระทบทางอ้อม