ลักษณะที่ผ้าถูกเผาไหม้ขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เนื้อหาไฟเบอร์น้ำหนักการออกแบบและไม่ว่าจะเป็นผ้าที่ได้รับการปฏิบัติเพื่อชะลอไฟทั้งหมดมีบทบาทในการติดไฟของผ้า การทำความเข้าใจความสามารถในการติดไฟของเนื้อผ้าคือการช่วยลดการบาดเจ็บและความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นในกรณีที่เกิดไฟไหม้

ผลิตภัณฑ์สิ่งทอแต่ละประเภทมีวิธีทดสอบอัคคีภัยของตนเอง ในกรณีส่วนใหญ่การปฏิบัติตามมาตรฐานความไวไฟนั้นเป็นข้อบังคับและข้อผูกพันนี้อยู่ในข้อบังคับทางกฎหมาย สำหรับแอปพลิเคชั่นบางอย่างนั้นจะขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของผู้ผลิตหรือผู้ใช้ในการทดสอบความไวไฟ ในขณะเดียวกันมาตรฐานส่วนใหญ่ได้รับการปรับปรุงทุก ๆ ห้าปี

พื้นฐานสำหรับมาตรฐานคือความสามารถในการติดไฟของเสื้อผ้าสิ่งทอที่พัฒนาโดยคณะกรรมการความปลอดภัยผลิตภัณฑ์เพื่อผู้บริโภค (16 CFR Section 1610) การออกแบบครั้งแรกของมาตรฐานนี้ขยายไปถึง 1950 มาตรฐานนี้อธิบายวิธีการทดสอบสำหรับการพิจารณาการจำแนกประเภทที่เหมาะสม

ผลิตภัณฑ์ที่ครอบคลุมโดยมาตรฐานเป็นผ้าที่มีไว้สำหรับใช้ในเสื้อผ้า มาตรฐานนี้ใช้กับเสื้อผ้าทั้งหมดสำหรับผู้ใหญ่หรือเด็กและผ้าที่ใช้สำหรับกลางวันหรือกลางคืน

วันนี้มีการทดสอบการติดไฟจำนวนมากในห้องปฏิบัติการขั้นสูงและมีการปฏิบัติตามวิธีการและมาตรฐานที่เผยแพร่โดยองค์กรในประเทศและต่างประเทศ

การทดสอบหลักที่ดำเนินการภายในกรอบนี้คือ: การทดสอบการเผาไหม้ในผ้าและเสื้อผ้าสำเร็จรูป, การทดสอบพฤติกรรมการเผาไหม้ของชุดนอน, การทดสอบคุณสมบัติการเผาไหม้ของเสื้อผ้าผ้า, การทดสอบพฤติกรรมการเผาไหม้ของเสื้อผ้าเตียงเด็ก, การทดสอบเปลวไฟ การวัดคุณสมบัติการลุกลามของเปลวไฟของผลิตภัณฑ์สิ่งทอแนวตั้งการกำหนดคุณสมบัติการติดไฟของผลิตภัณฑ์สิ่งทอแนวตั้งการทดสอบการติดไฟของเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งการทดสอบความสามารถในการเผาไหม้ของที่นอนและเตียงการกำหนดพฤติกรรมการเผาไหม้ของยานยนต์ การทดสอบความสามารถในการลุกติดไฟของเตียงการทดสอบความสามารถในการติดไฟของพื้นผิวพรมและพรมและการทดสอบความไวไฟของวัสดุปูเตียง