ความสะดวกสบายทางความร้อนคือการรับรู้ที่น่าพอใจของสภาพแวดล้อมทางความร้อนต่อผู้คน คนต้องการมีเงื่อนไขบางอย่างที่พวกเขารู้สึกสะดวกสบาย การศึกษาความสบายเชิงอุณหภาพคือการประเมินผลการวัดการทดสอบและการวิเคราะห์ต่างๆและตัดสินใจในเงื่อนไขที่จำเป็นเพื่อเพิ่มความสะดวกสบายและความพึงพอใจของผู้คนในสภาพแวดล้อมการทำงานหรือในพื้นที่ที่มีการดูแลรักษาชีวิตประจำวัน

การแลกเปลี่ยนความร้อนระหว่างร่างกายมนุษย์และสิ่งแวดล้อมนั้นเกิดขึ้นในสามวิธี: การแผ่รังสีการกระจายความร้อนและการระเหย ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมในร่มที่มีอุณหภูมิสูง ในความเป็นจริงสภาพแวดล้อมภายในความร้อนได้รับผลกระทบจากแหล่งภายในและภายนอก

แหล่งความร้อนทั่วไปในสภาพแวดล้อมคืออุปกรณ์ไฟฟ้าเช่นอุปกรณ์ให้แสงสว่างและคอมพิวเตอร์รังสีจากแสงอาทิตย์และการมีอยู่ของมนุษย์ ในทางตรงกันข้ามแหล่งความเย็นที่พบบ่อยคือพื้นผิวหน้าต่างผนังที่มีฉนวนไม่ดีและสะพานความร้อนในอาคาร ทรัพยากรภายในและภายนอกทั้งหมดเหล่านี้ส่งผลกระทบต่อการรับรู้ของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมและระดับความสะดวกสบาย กล่าวอีกนัยหนึ่งความสะดวกสบายทางความร้อนคือความรู้สึกที่รับรู้จากร่างกายมนุษย์ซึ่งเป็นผลมาจากทรัพยากรที่ร้อนและเย็นที่มีต่อสิ่งแวดล้อม

โดยทั่วไปมีหกปัจจัยที่มีผลต่อความสะดวกสบายทางความร้อน ปัจจัยทั้งหกนี้มีความจำเป็นเพื่อรักษาความพึงพอใจของผู้คนในสภาพแวดล้อมของพวกเขาและรักษาสมดุลที่ดี: อุณหภูมิอากาศ, อุณหภูมิเฉลี่ยของรังสี, อัตราการไหลของอากาศ, ความชื้น, เสื้อผ้าและระดับการออกกำลังกาย

อุณหภูมิของอากาศเป็นองค์ประกอบหลักของความสบายทางความร้อน อุณหภูมิเฉลี่ยการแผ่รังสีคืออุณหภูมิเฉลี่ยถ่วงน้ำหนักของทุกพื้นผิวในสภาพแวดล้อม อัตราการไหลของอากาศกำหนดความเร็วและทิศทางของการเคลื่อนที่ของอากาศในสภาพแวดล้อม ความชื้นหรือความชื้นสัมพัทธ์คือปริมาณความชื้นของอากาศ เสื้อผ้าแสดงปริมาณของฉนวนที่เพิ่มเข้ามาในร่างกายมนุษย์ ระดับของการออกกำลังกายยังเป็นที่รู้จักกันในนามความร้อนจากการเผาผลาญอาหารและส่งผลต่อปริมาณความร้อนที่ร่างกายมนุษย์ผลิตขึ้น

ความสะดวกสบายทางความร้อนเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการทำงาน อย่างไรก็ตามในบางกรณีมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าถึงสภาพแวดล้อมที่มีความร้อนซึ่งเป็นที่พอใจของทุกคนเพราะความชอบส่วนบุคคล ในกรณีเช่นนี้เป็นไปได้ที่จะกำหนดเงื่อนไขที่ยอมรับได้สำหรับคนส่วนใหญ่