GMO is een acroniem voor Engelse genetisch gemodificeerde organismen. Wanneer een genetisch gemodificeerd organisme wordt genoemd, wordt een plant, dier, micro-organisme of ander organisme bedoeld dat in het laboratorium wordt gemodificeerd door middel van zijn genetische structuur, genetische manipulatie, wetenschap en technologieën. Deze organismen zijn een combinatie van plantaardige, dierlijke, bacteriële en virale genen die niet voorkomen in natuurlijke omstandigheden in de natuur.
Genetische modificatiestudies beïnvloeden veel van de producten die mensen dagelijks consumeren. Tegenwoordig neemt het aantal GGO's voor commercieel gebruik toe met de dag. Daarom zijn er binnen het kader van het project NON-GMO nieuwe normen ontwikkeld om te controleren of de producten niet genetisch gemodificeerd zijn.
Om te bepalen of een product niet-GMO is, zijn drie verschillende risiconiveaus geïdentificeerd:
Hoog risico: hier worden de producten geproduceerd door een proces waarbij genetisch gemodificeerde en in de handel verkrijgbare organismen betrokken zijn. Alfalfa, canola, maïs, katoen, soja, suikerbieten, pompoen, dierlijke producten, kiemen en enzymen en aardappelen zijn bijvoorbeeld producten met een hoog risico.
Laag risico: de producten worden hier niet geproduceerd door een proces dat genetisch gemodificeerde en in de handel verkrijgbare organismen omvat. Linzen, spinazie, tomaten, sesamzaad en avocado's zijn bijvoorbeeld producten met een laag risico.
Geen risiconiveau: de producten zijn niet afgeleid van biologische organismen en hebben daarom geen genetische modificatie.
Bewaakt risiconiveau: hier wordt de ontwikkeling van nieuwe genetisch gemodificeerde producten gemonitord door het NON-GMO-project. Tegenwoordig worden rond 100-producten gevolgd. De belangrijkste producten die door GMO-besmetting worden aangetast zijn: vlas, rijst, tarwe, appel, champignon, sinaasappel, ananas, zalm, suikerriet en tomaat.
Er zijn slechts een paar genetisch gemodificeerde producten die overal verkrijgbaar zijn. Omdat ze echter vaak oververwerkt zijn in verschillende componenten, zijn hun risiconiveaus hoog. De volgende hoog-risicocomponenten worden vaak aangetroffen in verpakte producten: aminozuren, alcohol, aspartaam, citroenzuur, natuurlijke en kunstmatige zoetstoffen, fructose-glucosestroop, gehydrolyseerd plantaardig eiwit, melkzuur, melasse, sucrose, getextureerd plantaardig eiwit, vitamines, azijn en gistproducten.
Samengevat verwijst GMO (genetisch gemodificeerde organismen) naar genetisch gemodificeerde planten, dieren en andere organismen die op niet-natuurlijk voorkomende manieren zijn veranderd. NON-GMO stelt dat voedingsmiddelen worden gemaakt zonder componenten die zijn afgeleid van genetisch gemodificeerde organismen. Als bijvoorbeeld NON-GMO wordt geclaimd voor vlees, gevogelte, zuivelproducten en eieren, wordt er gezegd dat dieren geen dieet met genetisch verwerkte producten ontvangen.
Tegenwoordig is er geen gemeenschappelijke norm voor verwerkt voedsel, plantaardig voedsel, eieren en zuivelproducten die bepalen dat ze niet-GGO's zijn. Om deze reden heeft het NON-GMO-project een belangrijke functie gekregen. Dit project vereist dat bedrijven voldoen aan een gemeenschappelijke norm voor vlees en gevogelte en beweren dat ze genetisch gemodificeerde niet-organismen zijn. Vandaag is er echter geen praktijk voor landbouwtoezicht.
NON-GMO, genetisch niet-gemodificeerde etikettering, is een belangrijke etikettering. Dit komt omdat de voordelen voor het milieu en de duurzaamheid van het verbouwen van voedsel en het aanbieden ervan aan consumenten groot zijn. Als bedrijven beweren dat hun producten niet-GGO's zijn, betekent dit niet altijd dat derden deze informatie bevestigen. Als de derde partij deze situatie heeft bevestigd en bevestigd, moet op het etiket informatie worden gezocht om dit te garanderen.
Het 'organische' label op de producten inspireert het vertrouwen van de consument en bewijst dat een aantal certificeringsprogramma's zijn geïmplementeerd. Daarom zijn de labels op producten die zijn goedgekeurd onder het NON-GMO-project, zoals biologisch of biodynamisch, programma's met sterke normen voor niet-GMO-voedingsmiddelen. Alleen de labels op de producten, zoals GMO, bestaan echter niet of natuurlijke labels geven de consument geen vertrouwen.
Genetisch gemodificeerde organismen zijn in de VS gekweekt, vooral sinds 1996. Tegenwoordig zijn de zaden van maïs, sojabonen, koolzaad (om canola-olie te maken) en de meerderheid van de suikerbieten genetisch gemodificeerd. Van deze producten is bekend dat ze tolerant zijn voor het gebruik van herbiciden. Tijdens het gebruik van herbiciden zijn niet alleen schadelijke planten, maar ook hoofdgewassen beschadigd. De genetica van deze producten wordt echter gemanipuleerd om ervoor te zorgen dat ze niet worden beïnvloed door dergelijke chemische geneesmiddelen.
Evenzo is een ander kenmerk dat genetisch is ontworpen voor planten het vermogen om plagen te weerstaan. In deze uitvoeringsvorm zijn de genen van de plant overgebracht van de bodembacteriën die een eiwit produceren dat toxisch is voor insecten. Op deze manier produceren de planten hun eigen insecticide.
Herbicide tolerantie en plaagresistentie vertegenwoordigen 99 in bijna procent van de kenmerken van genetisch gemanipuleerde producten die tegenwoordig op de markt zijn.
Tegenwoordig vereisen meer dan 60-landen over de hele wereld, inclusief Australië, Japan en de Europese Unie, de etikettering van genetisch gemodificeerd voedsel. Genetisch gemodificeerde organismen zijn tot nu toe niet in de VS gelabeld. Met de National Bioengineering Food Information Standard, die in december van 2018 werd gepubliceerd, is de verplichte etikettering van GGO's ook in de VS van start gegaan. Ten minste enkele van de producten met GMO moeten worden gelabeld door 2022.
Veel van de verpakte voedingsmiddelen voor vandaag, voedingsmiddelen geproduceerd uit maïs, soja, canola en suikerbieten, en bijna alle planten geteeld in Noord-Amerika, zijn genetisch veranderd.
Het NON-GMO-project beschouwt ook dierlijke producten, bijenteelt en aquacultuur met een hoog risico. Genetisch gemodificeerde componenten zijn ook aanwezig in diervoeders. In dit geval worden eieren, melk, vlees, honing en zeevruchten aangetast.
Genetisch gemodificeerde levensmiddelen betreffen consumenten met hun gevolgen voor het milieu en de gezondheid van mens en dier. Tegenwoordig hebben veel landen grenzen gesteld aan genetisch gemodificeerde verbindingen. Verplichte etikettering wordt uitgevoerd in voedingsmiddelen die genetisch gemodificeerde componenten bevatten boven een bepaalde limiet.
Om transparantie te bieden bij de levering van niet-GGO-materialen, zijn veel verschillende certificeringsprogramma's geïmplementeerd. De meest voorkomende hiervan is het NON-GMO-project.
Tegenwoordig besteden consumenten meer aandacht aan wat er in voedsel gebeurt dan ooit tevoren. Er is een toenemende vraag naar transparantie in genetisch gemodificeerde organismen en genetisch gemodificeerd voedsel. Dit brengt certificeringsverantwoordelijkheid naar fabrikanten en retailers.
Om tijd en kosten te besparen voor de bedrijven en om de verstoringen in hun activiteiten tot een minimum te beperken, worden certificatiediensten geleverd binnen het kader van het NON-GMO-project. Vanwege de complexiteit van het onderwerp en wetenschappelijk onderzoek, is het belangrijk dat de bedrijven steun krijgen van onpartijdige en onafhankelijke organisaties. In dit proces worden training en bewustwording van de werknemers in het kader van certificeringsactiviteiten aangeboden.
Met als gevolg dat bedrijven met het NON-GMO-certificaat hun marktaandeel vergroten en zich gemakkelijker aanpassen aan nieuwe kansen in de markt. Het kan ook op deze manier wereldwijde non-GMO-markten bereiken. Comprehensive risk management wordt toegepast in de onderneming en het vertrouwen in de consument neemt toe. Snelle naleving van de veranderende wettelijke voorschriften is gewaarborgd en de verplichtingen die voortvloeien uit de wettelijke voorschriften worden nageleefd.
Eerst wordt bepaald of de organisatie voldoet aan de verplichte eisen van de norm en of naar de volgende fase moet worden gegaan.
Er wordt gecontroleerd of noodzakelijke procedures en audits zijn ontwikkeld en of de bereidheid van uw instelling tot evaluatie is beoordeeld.
De bevindingen die in de eerste twee fasen optreden, worden geëvalueerd en nadat corrigerende acties zijn beoordeeld, wordt de documentvoorbereiding gestart.
U kunt ons vragen om ons formulier in te vullen om een afspraak te maken, voor meer gedetailleerde informatie of om een evaluatie aan te vragen.
