Het CE-merk is een symbool dat fabrikanten op de producten plaatsen om hun producten in landen van de Europese Unie op de markt te brengen. De CE-markering is verplicht voor producten die onder een van de EU-richtlijnen vallen.
Het CE-keurmerk betekent dat de producten voldoen aan de gezondheids-, veiligheids-, prestatie- en milieueisen van de Europese Unie en dat de fabrikant verantwoordelijk is voor al deze verantwoordelijkheden. De CE-markering is verplicht voor alle lidstaten van de Europese Unie. Daarnaast zijn landen zoals IJsland, Noorwegen en Liechtenstein en Zwitserland op zoek naar CE-markering op producten.
In ons land zijn de relevante richtlijnen aangepast aan onze eigen nationale wetgeving in het kader van de harmonisatiestudies met de Europese Unie en is de toepassing van de CE-markering verplicht geworden. Als gevolg hiervan geeft de CE-markering 500 toegang tot een markt van meer dan miljoen consumenten.
CE-markering wijkt sterk af van andere certificeringssystemen. Geen enkele organisatie is geautoriseerd om de CE-markering te gebruiken. De fabrikant is rechtstreeks verantwoordelijk voor het juiste gebruik van de CE-markering. De fabrikant is uiteindelijk verantwoordelijk voor het gebruik van de CE-markering, zelfs als deze binnen of buiten de Europese Unie is geïnstalleerd. Wat de betekenis ervan betreft, is de CE-markering veel meer dan een symbool.
Daarom is het eerste wat fabrikanten moeten doen, te bepalen of hun producten CE-markering vereisen. Hiervoor moet worden nagegaan of de producten onder een of meer van de relevante EU-richtlijnen vallen. Als een van deze richtlijnen binnen het toepassingsgebied valt, moet het product CE-gemarkeerd zijn.
Deze richtlijnen zijn:
Laag voltage (2006 / 95 / EC)
Eenvoudige drukvaten (2009 / 105 / EC, voorheen 87 / 404 / EEC)
Eco-ontwerp voor energiegerelateerde producten (2009 / 125 / EC)
Geluidsemissie voor buitenapparatuur (2000 / 14 / EC)
Speelgoedveiligheid (2009 / 48 / EC, 88 / 378 / EEG, 93 / 68 / EEG)
Bouwproducten (89 / 106 / EEG, 93 / 68 / EEG)
Elektromagnetische compatibiliteit (2004 / 108 / EC)
Machines (2006 / 42 / EC)
Persoonlijke beschermingsmiddelen (89 / 686 / EEC, 93 / 68 / EEC, 93 / 95 / EEC, 96 / 58 / EC)
Niet-automatische weeginstrumenten (2009 / 23 / EC voorheen 90 / 384 / EEG)
Apparaten die gasbrandstof verbranden (2009 / 142 / EC oud 90 / 396 / EEG)
Warmwaterboilers (vloeibare of gasvormige brandstoffen) (92 / 42 / EEC, 93 / 68 / EEC, 2004 / 8 / EC, 2005 / 32 / EC)
Explosieven voor civiel gebruik (93 / 15 / EEG)
Medische apparaten (93 / 42 / EC, 98 / 79 / EC, 2000 / 70 / EC)
Actieve implanteerbare medische apparaten (90 / 385 / EEC, 93 / 42 / EEC, 93 / 68 / EEC, 2007 / 47 / EC)
In-vitrodiagnostiek medische apparatuur (98 / 79 / EC)
Apparatuur gebruikt in explosieve omgevingen (94 / 9 / EC)
Recreatieve boten (94 / 25 / EC, 2003 / 44 / EC)
Liften (95 / 16 / EC)
Drukapparatuur (97 / 23 / EC)
Eindapparatuur voor radio- en telecommunicatie en grondstations op de satelliet (99 / 5 / EC)
Kabelbaanfaciliteiten om mensen te vervoeren (2000 / 9 / EC)
Meetinstrumenten (2004 / 22 / EC)
Pyrotechnische stoffen (2007 / 23 / EC)
De nieuwe aanpak-richtlijnen zijn documenten die de wettelijke voorschriften bevatten die door de Europese Commissie zijn uitgegeven op de CE-markering. Deze documenten bevatten informatie over de vereisten voor CE-markering en de processen die moeten worden gevolgd om bepaalde producten in de Europese Unie op de markt te brengen. Het is de verantwoordelijkheid van de fabrikant om te bepalen of een product voldoet aan de vereisten voor CE-markering.
De CE-markering wordt geaccepteerd als een soort handelspaspoort voor markten in de Europese Unie. Producten met CE-markering hebben de mogelijkheid om vrij te bewegen in alle landen van de Europese Unie. Daarom is het grootste voordeel voor fabrikanten dat er één reeks vereisten en procedures is die gevolgd moeten worden om een product in de Europese Unie te ontwerpen en te produceren. Dankzij deze richtlijnen is een breed scala aan tegenstrijdige en nationale voorschriften afgeschaft. Daarom hoeven de producten niet te worden aangepast aan de verschillende speciale vereisten van de lidstaten van de Europese Unie.
Als bovendien één set vereisten en procedures wordt gevolgd, worden de producten veiliger voor de consument en worden de eisen voor schade en aansprakelijkheid geleidelijk verminderd.
Een richtlijn is de wetgevende actie van de Europese Unie, die van de lidstaten van de Europese Unie vereist dat zij hun nationale wetgeving aanpassen om een bepaald resultaat te bereiken dat is geharmoniseerd met de criteria op dit gebied. Voor producten die onder de richtlijn elektromagnetische compatibiliteit vallen, is bijvoorbeeld de richtlijn elektromagnetische compatibiliteit 2004 / 108 / EC uitgegeven om ervoor te zorgen dat de lidstaten voldoen aan de specifieke vereisten van elektrische apparaten die onder deze scope vallen.
De richtlijn voor elektromagnetische compatibiliteit beperkt primair de elektromagnetische emissies van elektronische apparatuur om ervoor te zorgen dat deze geen andere elektronische apparatuur storen bij gebruik zoals bedoeld. De richtlijn regelt ook de immuniteit van dergelijke apparatuur voor interferentie en probeert ervoor te zorgen dat radioapparatuur niet wordt verstoord wanneer deze wordt gebruikt zoals bedoeld.
Het is soms moeilijk om te bepalen of een product onder een of meer richtlijnen valt. Het kan nodig zijn om alle richtlijnen te herzien om te weten welke richtlijnen onder hun productkenmerken vallen.
Na het bepalen van welke richtlijnen of richtlijnen de producten vallen, is de volgende stap om te beoordelen of het product voldoet aan de toepasselijke richtlijnen en hoe het geschikt te maken als dat niet het geval is.
Elke richtlijn geeft aan wat wettelijk verplicht is in de vorm van basisvoorwaarden. Deze vereisten zijn van nature heel algemeen. De richtlijnen bevatten geen details over hoe het product is ontworpen om aan de basisvereisten te voldoen. Om geharmoniseerde normen te ontwikkelen, zijn taken als CEN (Europees Comité voor Normalisatie) en CENELEC (Europees Comité voor elektrotechnische normalisatie) toegewezen. De officiële website van de Europese Commissie moet worden geraadpleegd om te zien of er een compatibele norm bestaat voor producten.
Kortom, de nieuweaanpakrichtlijnen die in de landen van de Europese Unie zijn gepubliceerd, zijn in werking getreden om minimale productveiligheid te waarborgen en het vrije verkeer van producten binnen een interne markt te vergemakkelijken. Deze richtlijnen bevatten een aantal basisvereisten voor veiligheid, gezondheid, het milieu en consumentenbescherming.
De nieuwe aanpak-richtlijnen introduceren een reeks basisvereisten naast de CE-markering op een product. De CE-markering is daarom een verplicht label voor producten die onder een of meer richtlijnen vallen. Met andere woorden, de CE-markering is een verplicht teken dat aangeeft dat producten in de Europese Unie op de markt kunnen worden gebracht. Het geeft de conformiteitsgoedkeuringen van de fabrikanten weer om ervoor te zorgen dat het product voldoet aan alle principes die zijn opgenomen in de relevante richtlijnen. Deze beginselen zijn gebaseerd op veiligheid, volksgezondheid en consumentenbescherming.
De verbintenissen van de lidstaten in de CE-markeringsapplicatie zijn:
Controleer of de fabrikant het gerechtvaardigd vindt om de producten in kwestie in overeenstemming met de essentiële eisen van de richtlijn of richtlijnen te plaatsen
Zorgen voor het vrije verkeer van producten met CE-markering, ongeacht de oorsprong
De CE-markering op de producten kan de verantwoordelijkheid van de fabrikant zijn overeenkomstig de criteria in de desbetreffende richtlijn en, afhankelijk van de aard van de risico's voor de producten, of de CE-markering op producten die conformiteitscontroles uitvoeren, zoals testen, metingen, fabricagecontrole en kwaliteitsborging, misschien wel
Kort samengevat heeft de CE-markering twee belangrijke voordelen voor bedrijven en consumenten:
Bedrijven kunnen hun CE-gemarkeerde producten zonder beperkingen in de landen van de Europese Unie op de markt brengen.
Consumenten hebben dezelfde gezondheids-, veiligheids- en milieubescherming in de hele Europese Unie
Eerst wordt bepaald of de organisatie voldoet aan de verplichte eisen van de norm en of naar de volgende fase moet worden gegaan.
Er wordt gecontroleerd of noodzakelijke procedures en audits zijn ontwikkeld en of de bereidheid van uw instelling tot evaluatie is beoordeeld.
De bevindingen die in de eerste twee fasen optreden, worden geëvalueerd en nadat corrigerende acties zijn beoordeeld, wordt de documentvoorbereiding gestart.
U kunt ons vragen om ons formulier in te vullen om een afspraak te maken, voor meer gedetailleerde informatie of om een evaluatie aan te vragen.
