Tarımda, toprak testleri genel olarak toprağın besin içeriği, bileşimi, asitlik düzeyi veya pH değeri gibi özelliklerini belirlemek için yapılmaktadır. Toprak besinleri derinlik ile değiştiğinden, keza toprak bileşenleri zamana bağlı olarak farklılık gösterdiğinden, testler için topraktan alınan numunenin derinliği ve zamanlaması sonuçları etkilemektedir.

Toprak testleri, bitkilerin besin ihtiyaçlarını belirlemek için ve çevresel değerlendirmeler için önemli bir araçtır. Bazı topraklar doğal olarak bitki besinleri açısından eksiktir. Bir kısım topraklar ise, geçmişte yeterli miktarda besleyici özelliklere sahip olmasına rağmen, zamanla bu özelliklerini kaybetmiştir. Bu nedenle toprak testleri, bitkilerin gübreleme ihtiyaçlarını anlamak için dünyanın hemen her yerinde bitkisel üretim alanlarında yaygın olarak yapılmaktadır.

Toprak testleri aynı zamanda besin içeren atık maddelerin veya çevreye zarar verebilecek diğer elementlerin uygulama oranlarını belirlemek için de yapılmaktadır. Hayvan gübreleri ve sanayi yan ürünleri gibi atık maddeler, çeşitli bitki besin maddeleri içerebilir.

Ancak toprağa yüksek oranda bırakılan bu tür maddeler, bitki, hayvan veya insan sağlığına zarar vermektedir. Bazı kimyasal maddelerin çevresel olarak zarar seviyelerini değerlendirmek ve kullanımlarına sınır getirmek için birçok yasal düzenleme çıkarılmıştır. Aynı zamanda bu yasal düzenlemeler toprak testlerini zorunlu tutmaktadır.

Gelişmiş laboratuvarlarda topraklar, düzenli olarak birincil besinler olan fosfor, potasyum ve azot bakımından test edilmektedir. Bazı bölgelerde topraklar ayrıca kalsiyum, magnezyum ve kükürt gibi diğer birincil besin içerikleri ve bor, bakır, demir, manganez, molibden ve çinko gibi element içerikleri için de test edilmektedir. Şüphe duyulan durumlarda toprak arsenik, kadmiyum, nikel, kurşun, cıva ve selenyum atıkları bakımından da test edilmektedir.

Birincil bitki besinlerinden olan azot ve potasyım topraklara aşırı miktarda uygulandığı zaman çevre üzerinde zararlı etkiler yapmaktadır.