کیفیت هوا به حالت هوای محیط اشاره دارد. کيفيت هوا خوب به اين معني است که هوا تميز، روشن و بدون آلودگي مانند گرد و غبار و دود است. کیفیت هوا با ارزیابی شاخص های آلودگی مختلف تعیین می شود. کیفیت هوا برای حفظ تعادل زندگی انسان ها، گیاهان، حیوانات و منابع طبیعی مورد نیاز است. با این حال، هنگامی که آلودگی هوا به غلظت های بالا افزایش می یابد، سلامت انسان، گیاهان، حیوانات و منابع طبیعی تهدید می شود.

کیفیت هوا ضعیف می تواند بر سلامت انسان تاثیر بگذارد و به محیط طبیعی آسیب برساند. منابع طبیعی که کیفیت هوا را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند، فوران آتشفشانی، باد و گرد و غبار قوی است. منابع انساني آلودگی از وسایل نقلیه، گازهای سمی از صنایع، نیروگاه های زغال سنگ و مناطق ذخیره سازی زباله است.

هر دو از این منابع به طور کلی بر کیفیت کلی هوا تاثیر می گذارند و باعث ایجاد مشکلات بهداشتی برای افراد می شود. به طور خلاصه، کیفیت هوا نتیجه تعدادی از عوامل، از جمله انتشار از منابع مختلف، طبیعی و انسان است.

سه عامل اصلی کاهش کیفیت هوا وجود دارد: میزان آلاینده ها، میزان انتشار در اتمسفر و مدت زمانی که آنها در یک منطقه حذف می شوند. کیفیت هوا به طور عمده توسط نیروگاه ها، کارخانه های تولید، وسایل نقلیه موتوری، وسایل نقلیه موتوری مانند کامیون، اتوبوس، هواپیما و اتومبیل و فوران های آتشفشانی بدتر می شود.

از این منابع، طیف گسترده ای از آلاینده ها مانند دی اکسید گوگرد، ذرات جامد، هیدروکربن ها و ترکیبات آلی فرار (VOC)، سرب، دی اکسید کربن، مونوکسید کربن، اکسید نیتروژن و دود به هوا منتقل می شود. آنها به طور قابل توجهی کیفیت هوا را کاهش می دهند.

اکثر این آلاینده های هوا گاز هستند، اما برخی از آنها ذرات جامد بسیار کوچک مانند گرد و غبار، دود یا دود است. آلودگی هوا نیز می تواند در هوای داخل ساختمان تاثیر بگذارد.

در مناطقی که جریان هوا خوب است، آلودگی هوا با هوا مخلوط شده و به سرعت از بین می رود. با این حال، در بعضی مناطق، سازه هایی مانند باد یا کوه های نور، نمی توانند آلاینده ها را حذف کنند و ممکن است در هوا باقی بمانند. وقتی این اتفاق می افتد، میزان آلودگی ممکن است به سرعت افزایش یابد.