هرگونه آلودگی ، از جمله سر و صدا ، گرما و تشعشع ، که توسط اقامتگاه ها و تأسیسات صنعتی به جو منتقل می شود ، انتشار نامیده می شود. فلزات سنگین آزاد شده در هوا ، گازهای دودکش (مونوکسیدکربن ، دی اکسیدکربن ، دی اکسید گوگرد ، اکسیدهای مختلف نیتروژن) ، ذرات معلق ، دیوکسین فوران ، فرمالدئید ، سولفید هیدروژن ، اسید نیتریک ، هیدروکربن های پلی اتوماتیک (PAH) ، سیانید ، سولفوریک ، کل کربن آلی (TOC) ) و ترکیبات آلی فرار (VOC) باعث آلودگی هوا می شوند.

به عنوان مثال ، موتورهای وسایل نقلیه آلایندگی منتشر می کنند و میزان انتشار آنها توسط مقررات و استانداردهای قانونی محدود می شود. مقدار قابل توجهی از آلودگی هوا در جهان توسط وسایل نقلیه موتوری ایجاد می شود.

در سطح جهان ، میزان اکسید نیتروژن که به طور طبیعی از طریق برخورد باکتریایی ، آتشفشانی و رعد و برق تولید می شود ، بسیار بیشتر از انتشارات ساخته شده توسط بشر است. انتشارات انسانی عمدتا به دلیل استفاده از سوخت های فسیلی (به ویژه سوخت های فسیلی مورد استفاده در طول تولید انرژی و در وسایل نقلیه موتوری) است.

مهمترین منابع دی اکسید گوگرد فرآیندهای استفاده از سوختهای فسیلی ، سوزاندن زباله و تبدیل تفاله چوب به کاغذ است. سوزاندن زغال سنگ 50 درصد از انتشار سالانه دی اکسید گوگرد در جهان را تشکیل می دهد.

هنگامی که از سوخت به طور م usedثر استفاده می شود ، دی اکسید کربن و آب به عنوان اصلی ترین محصولات جانبی تشکیل می شوند. اما اگر اکسیژن محدود باشد ، احتراق ناقص رخ داده و مونوکسیدکربن ترشح می شود. به عنوان مثال ، وسایل نقلیه بیکار و حرکت کند مونوکسید کربن منتشر می کنند. در حقیقت ، سه چهارم میزان انتشار مونوکسیدکربن از وسایل نقلیه جاده ای است.

ذراتی که هوا را آلوده می کنند نیز از منابع مختلف منتشر می شوند. با این حال ، بزرگترین منابع دوباره وسایل نقلیه جاده ای و نیروگاه های احتراق صنعتی و فرآیندهای آن هستند.

هیدروکربن ها با تبخیر بنزین ، احتراق ناقص ، نشت گاز طبیعی از سیستم های توزیع و تبخیر حلال های مورد استفاده در فرآیندهای صنعتی ساطع می شوند.

در آزمایشات انتشار که توسط م institutionsسسات مجاز انجام می شود ، روش ها و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی رعایت می شود.