کامپوزیت به مواد تشکیل شده با ترکیب چند بخش یا عناصر اشاره دارد. مردم از این ترکیب برای سال ها استفاده کرده اند تا همه چیز را از پناهگاه های ساده تا دستگاه های الکترونیکی پیشرفته ای تولید کنند.

اولین محصولات ترکیبی از مواد طبیعی مانند مخلوطی از نی و گل ساخته شده است. کامپوزیت های تولید شده امروزه از مواد مصنوعی در محیط آزمایشگاهی به دست می آیند.

امروزه استفاده از کامپوزیت ها به طور کلی بهبود یافته است تا شامل فیبر و پلاستیک شود. این محصولات به عنوان پلاستیک تقویت شده فیبر شناخته می شوند. فیبر ساختار و قدرت کامپوزیت را فراهم می کند. پلاستیک الیاف را با هم نگه می دارد. انواع اصلی الیاف مورد استفاده در چنین کامپوزیت ها عبارتند از: پشم شیشه، فیبر کربن، فیبر آرمید، فیبر بور، فیبر بازالت و الیاف طبیعی مانند چوب، کتان و کتان.

به عنوان مثال، زمانی که از فایبرگلاس استفاده می شود، صدها هزار از الیاف کوچک شیشه ای جمع آوری شده و با یک رزین پلیمری پلاستیکی جمع آوری می شوند. رزین های پلاستیکی اصلی مورد استفاده در کامپوزیت ها عبارتند از: اپوکسی، وینیل استر، پلی استر، پلی اورتان و پلی پروپیلن.

شایعترین نمونه کامپوزیت بتن است. آرنج فولادی سازه قدرت و استحکام بتن را فراهم می کند. میلگرد سیمان خشک ثابت بتن را حفظ می کند. در ابتدا، میلگرد بیش از حد خم می شود و سیمان به آسانی می شکند. با این حال، هنگامی که یک کامپوزیت شکل می گیرد، یک ماده بسیار سخت حاصل می شود.

کامپوزیت های پلاستیکی تقویت شده با فیبر در بسیاری از نقاط در زندگی روزمره امروزه استفاده می شود، به عنوان مثال در هواپیما، قایق ها و قایق ها، تجهیزات ورزشی مانند راکت تنیس، تخته موج سواری و چوب هاکی، اجزای خودرو، تیغه های توربین بادی، مصالح ساختمانی، لوله های آب، پل ها، ریل های پله و بیشتر در بسیاری از نقاط استفاده می شود.

آزمایش های کامپوزیتی که توسط مقامات صالح انجام می شود مطابق با روش ها و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی است.