ارزیابی وضعیت ساختارهای بتنی موجود، معمولا زمانی انجام می شود که یک ساختار یک ساختار وجود داشته باشد یا نگرانی هایی وجود داشته باشد که نیازهای ایمنی ساختار را برآورده می کنند. به عنوان مثال، مطالعات ارزیابی قدرت (آزمایش بار) به منظور تعیین اینکه آیا ساختار بعد از زلزله آسیب دیده است یا اینکه آیا ساختار برای هدف دیگری مورد استفاده قرار می گیرد، انجام می شود.

دو استاندارد جداگانه توسط موسسه بتن آمریکایی (ACI): ACI 318 استاندارد ساختمان ساختمان مورد نیاز برای بتن ساختمانی و ACI 437 استاندارد مورد نیاز استاندارد برای آزمایش بار از سازه های بتنی موجود است.

آزمون های قدرت بار شامل استفاده از یک بار از پیش تعیین شده همراه با اندازه گیری پاسخ ساختار است. در این آزمایشات اندازه گیری انحراف عمدتا انجام می شود. با این حال، چرخش، استرس، عرض کرک، انتشار صوتی و سایر اندازه گیری ها نیز می تواند انجام شود.

آزمون های قدرت بار معمولا در ارزیابی قدرت ساختارها به طور عمده برای اهداف زیر انجام می شود: اگر یکپارچگی یک ساختار مورد توجه قرار گیرد، پس از اضافه بار اعمال شده به ساختار، اگر ساختار برای اهداف متفاوت مورد استفاده قرار گیرد، ساختار نیاز به تقویت دارد.

در طول آزمایش بار، رفتار و قدرت ساختار به شیوه های مختلف ارزیابی می شود. بنابراین، بسیار مهم است که استانداردهای پروتکل تست بارگذاری و تنظیم محدودیت های پذیرش خاصی را تعیین کنیم. این تنها راه برای اطمینان از اینکه ساختار برای استفاده مورد نظر امن است. در این راستا، استانداردهای ACI ذکر شده در بالا مهم هستند و برای سالها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته اند. این روش ساده و آسان برای پیاده سازی است.

ارزیابی شدت ساختارهای بتنی با استفاده از روش تست بار فیزیکی انجام می شود. آزمایش بار فیزیکی مناسب تر برای اطمینان از مقاومت برشی یا باند است، اما همچنین برای بررسی مشکلات با انعطاف پذیری یا قابلیت محوری ساختار مورد استفاده قرار می گیرد.

بارهای استاتیک و پویا در ساختارها می توانند باعث ایجاد تنش، تغییر شکل و جابجایی شوند که ممکن است باعث مشکلات ساختاری شود. به همین دلیل، تست مقاومت در برابر بار، بخش مهمی از ساختارهای ساختمانی مانند پل ها و تونل ها است.