عمر مفید اشاره به زمانی است که در طی آن می توان محصول را برای استفاده، مصرف یا فروش ذخیره کرد. به طور کلی، پس از تاریخ انقضا، مواد غذایی باید از قفسه های بازار تخلیه شود. با این حال، تاریخ انقضا نشان نمی دهد عمر مفید واقعی محصولات است. اینها عمدتا برای اهداف اطلاعاتی هستند. با این حال، مواد غذایی باید به مصرف کنندگان به شیوه ای سالم و مناسب ارائه شوند.

عمر مفید مواد غذایی تاریخی است که نشان می دهد تا چه مدت می توان آنها را در انبارها یا قفسه های نگهداری کرد تا کیفیت بدتر شود. عمر مفید محصولات به عنوان استفاده از تاریخ بیان شده است، و یا به فروش بر اساس تاریخ، و یا بهترین قبل از تاریخ. مدت انبارداری باید بسته به نوع محصولی که این کدگذاری ساخته شده است، مورد ارزیابی قرار گیرد. بنابراین عمر مفید برای هر محصول متفاوت است.

عمر مفید برای مصرف کنندگان مهم است زیرا این یک دوره زمانی است که مواد غذایی را می توان تحت شرایط ذخیره سازی خاص ذخیره کرد، در حالی که حفظ کیفیت و ایمنی ذخیره سازی مطلوب است. زمانی که مواد غذایی تولید می شود، مدت زمان انبارداری شروع می شود و با عوامل متعددی مانند فرآیند تولید، نوع بسته بندی، شرایط ذخیره سازی و محتویات تعیین می شود.

به طور کلی، اصطلاحاتی که در مورد محصول به عنوان مصرف می شوند یا مصرف می کنند، نشان می دهد که عمر مفید بودن آن. این دوره دوره ای است که کیفیت مواد غذایی در بالاترین سطح حفظ می شود. اگر این غذاها بعد از عمر مفید تعیین شده مصرف شوند، خطر مسمومیت غذایی وجود دارد.

تعیین عمر مفید بخشی جدایی ناپذیر از سیستم های مدیریت ایمنی مواد غذایی برای تولید کنندگان است. تولیدکنندگان عمر مفید را بخشی از بازرسی منظم این سیستم ها می دانند.

آزمایشهای عمر مفید توسط مقامات صالحه مطابق با روش ها و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی است.