آزمون قدرت دی الکتریک یا پتانسیل بالا یا آزمون فرضیه برای تعیین کارایی عایق در یک دستگاه الکتریکی یا تجهیزات انجام می شود. این آزمایش الکتریکی بر روی یک جزء یا محصول به منظور اندازه گیری توانایی دستگاه در ایمنی در شرایط الکتریکی انجام می شود.

قدرت دی الکتریک اندازه گیری قدرت الکتریکی یک ماده به عنوان یک مقره است. قدرت دی الکتریک حداکثر ولتاژ مورد نیاز برای نشان دادن یک شکست دی الکتریک است. هر قدر قدرت دی الکتریک یک ماده بالاتر باشد، کیفیت آن به عنوان یک عایق بهتر است.

سه روش اصلی برای تعیین قدرت دی الکتریک یک عایق وجود دارد: روش کوتاه مدت، روش سرعت و سرعت گام به گام. در هر سه نمونه آزمایشی بین دو الکترود در هوا یا روغن قرار می گیرد. روش معمولی استفاده از روش کوتاه مدت است. ولتاژ به دو الکترود اعمال می شود و ولتاژ از صفر به حد اعوجاج دی الکتریک افزایش می یابد.

نقطه شکست نقطه ای است که در آن نمونه آزمایشی سوزانده می شود و یا سوراخ می شود. نرخ افزایش ولتاژ به وسیله زمان مورد نیاز برای آزمایش نمونه برای رسیدن به خنثی سازی دی الکتریک تعیین می شود.

یکی از ویژگی های مهم الکتریکی این عایقها، قدرت الکتریکی آنهاست. قدرت دی الکتریک بستگی به نوع و شکل پلاستیک و الکترودها و محیط اطراف این عایق دارد.

به طور خلاصه، قدرت دی الکتریک به بالاترین میدان الکتریکی اشاره دارد که در آن یک ماده عایق می تواند شرایط ایده آل بدون وقفه را تحمل کند.

آزمون های قدرت دی الکتریک توسط مقامات صالحه به شرح زیر است:

• TS EN 50289-1-3 کابل های ارتباطی - برای روش های آزمون - مشخصات - بخش 1-3: روش های آزمون الکتریکی - قدرت دی الکتریک

• TS EN 50289-3-17 ... بخش 3-17: روش های آزمون مکانیکی - چسبندگی دی الکتریک و پوسته

• ASTM D149-09 روش استاندارد برای ولتاژ تخریب دی الکتریک و قدرت دی الکتریک مواد عایق الکتریکی جامد در فرکانس های تجاری تجاری