استانداردهای ارزش روشنایی، حداقل مقادیر میانگین برای عملیات در شرایط عادی را در نظر می گیرند. با این حال، در شرایط دشوار کار، فعالیت هایی که نیاز به دقت بالا و یا کارایی بالا، کاهش بازده بصری، تجسم خوب از اشیاء زیبا و یا کنتراست کم نور، مقادیر درخشندگی در محل کار باید بررسی شود.

رویکرد اساسی در نورپردازی این است که نور بر یک شی بصری به صورت افقی، عمودی یا شیب قرار می گیرد تا بیشترین کنتراست را به دست آورد. ویژگی های سطح ممکن است ترکیبات مات، براق یا متفاوت باشند و یا دارای خواص بازتابنده باشند. شرایط اساسی برای آسایش بصری در محیط کار، تعیین موقعیت جسم نسبت به جهت نور و عدم ایجاد تابش ناخوشایند است. لامپ های خیره کننده یا بازتاب های مزاحم باعث ایجاد فشار چشم می شوند.

مطابق با مقررات بهداشت و ایمنی شغلی، کارفرمایان باید سلامت و ایمنی کارکنان را تضمین کنند. در این زمینه، برای اطمینان از عملی بودن فعالیت های فعال، نور مناسب کافی برای محیط زیست نیز مورد توجه قرار می گیرد. کارفرمایان ملزم به ارائه نور کافی و کافی در محیط کاری خود، برای استفاده از نور طبیعی تا حد امکان، و در صورت لزوم ارائه نور کافی و کافی مناسب می باشند.

عوامل اصلی روشنایی در محل کار عبارتند از: خطرات باید به راحتی شناخته شوند، نورپردازی مناسب باید برای کارهای انجام شده انجام شود، رنگ های مختلف باید برای افزایش ایمنی استفاده شود، هیچ نور مهتابی یا نورانی در نور وجود نداشته باشد؛ مناطق مجاور باید دارای سطوح روشنایی مشابه باشند؛ نیازهای کارکنان در نورپردازی باید مورد توجه قرار گیرد و نباید خطرات بهداشت و ایمنی نور را ایجاد کند.

در زیر استانداردهای چندگانه ای هستند که در اندازه گیری های نوردهی توسط مقامات صالحه مورد استفاده قرار می گیرند:

• TS EN 12464 نور و روشنایی - روشنایی محل کار

• TS EN 12665 نور و نورپردازی - تعاریف عمومی و معیارهای قوانین روشنایی

• ISO 8995-1 روشنایی محل کار

• COHSR-928-1-IPG-039 اندازه گیری سطح روشنایی در محل کار - حفاظت از سلامت شغلی، سیاست ها و راهنمایی های کانادا