در شرایط عادی، هوای محیط مخلوط گازهای زیر است: نیتروژن (78 درصد)، اکسیژن (21 درصد) و گازهای غیر مستقیم (1 درصد) شامل هیدروژن، هلیوم، آرگون، کریپتون، زنون، گازهای نئون. آلودگی هوا زمانی اتفاق می افتد که گرد و غبار، سیگار کشیدن، گاز، آئروسل و مواد معطر در هوا استنشاق وجود داشته باشد یا زمانی که در ترکیب ذکر شده در بالا وجود داشته باشد.

نظارت بر محیط کار محیط ضروری است از نظر مقررات قانونی. اطلاعات به دست آمده از این نظارت برای تعیین اثرات آلاینده های هوا بر محیط و محیط زیست و نیز سلامت انسان استفاده می شود.

منابع اصلی آلودگی هوا ممکن است شامل حمل و نقل، تولید برق، شرکت های صنعتی و منابع داخلی باشد. کيفيت کم هوا باعث تعدادی از مشکلات بهداشتی در انسان می شود. برخی از آلاینده های هوا مانند بنزن از جمله آلاينده هایی هستند که باعث عواقب بدتري مانند سرطان می شوند.

به خصوص در عملیات معدن، فعالیت های پردازش فلزات، فرایندهای شیمیایی، تاسیسات مدیریت زباله و صنایع غذایی، دستگاه های نظارت بر محیط هوا، حفاظت قابل توجهی را در مقابل خطرات گاز ایجاد می کنند.

این دستگاه ها گازهای سمی را در محیط و محیط هوای ثابت برای اکسیژن یا هیدروژن کنترل می کند. واحد هشدار گاز به طور مداوم غلظت یک گاز داده شده در هوای محیط را کنترل می کند و زمانی که محدودیت تعریف شده توسط فرد از حد مجاز عبور می کند، هشدار قابل شنیدن و بصری را می دهد.

با این حال، محیط کار محیط باید توسط آزمایشگاه های مجاز در فواصل منظم اندازه گیری شود. به عنوان مثال، اگر غلظت دی اکسید کربن در هوا بیش از حد 0,3 است، این یک خطر سلامتی است.

اگر این میزان به پنج درصد برسد، ممکن است باعث سردرد و سرگیجه، از دست دادن آگاهی 8 درصد یا بیشتر و حتی مرگ شود. اندازه گیری های محیط اطراف برای سلامتی و ایمنی کارکنان اهمیت دارد.

روش ها و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی در اندازه گیری های گاز محیطی انجام شده در آزمایشگاه های پیشرفته دنبال می شود.