مکمل های غذایی برای بهبود کیفیت غذا، تاریخ انقضا، رنگ، طعم، ثبات، ایمنی، طعم و دیگر خواص مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند.

همانند تمام مواد غذایی، آنها طبق عملکرد آنها در مواد غذایی طبقه بندی می شوند. مقامات بدن مقدار مواد افزودنی را که در مواد غذایی قابل استفاده هستند تعیین می کنند و اطمینان حاصل می کنند که مواد افزودنی به مواد غذایی خطر انسان را به خطر می اندازند. اداره ایمنی مواد غذایی اروپا (EFSA) و اداره غذا و دارو (FDA) در ایالات متحده به عنوان مرجع برای سازمان های دولتی استفاده می شود.

تجزیه و تحلیل مواد افزودنی مواد غذایی بر اساس تکنولوژی های مختلف تحلیلی مانند استخراج، جداسازی، اندازه گیری و تکنیک های شناسایی است.

مکمل های غذایی به صورت آگاهانه به مواد غذایی اضافه می شوند تا به صورت ظاهری، عطر و طعم و ارزش غذایی تغذیه شوند و برای جلوگیری از خرابکاری های میکروبی. افزودنی ها همچنین می توانند برای بسته بندی و حمل مواد غذایی اضافه شوند. برخی از افزودنی های شیرین برای مصرف کنندگان با نیازهای غذایی خاص مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که دیگران با محدودیت های مذهبی و قومی یا مطابق با نیازهای محلی و فرهنگی مورد استفاده قرار می گیرند.

مکمل های غذایی به طور کلی به شرح زیر طبقه بندی می شوند: سازه های سازنده، رنگ آمیزی، مواد طعم دهنده و افزودنی های مختلف.

به طور خلاصه، مکمل های غذایی برای قرن ها استفاده شده و مصرف آنها در سال های اخیر افزایش یافته است. مکمل های غذایی از ایجاد غذا در درجه اول با عناصر ایمنی، تنوع، جذابیت، سلامت و مقرون به صرفه حمایت می کنند.

اینها مواد ارگانی هستند که در طول تولید یا فرآوری به مقدار کمی اضافه می شوند تا کیفیت مواد غذایی را بهبود بخشد. اساسا، آن را به گسترش طول عمر مواد غذایی در حالی که حفظ سازگاری محصول، سلامت و طراوت کمک می کند.

روش ها و استانداردهای منتشر شده توسط سازمان های داخلی و خارجی در تجزیه و تحلیل مشارکت در آزمایشگاه های پیشرفته دنبال می شود.